کردستان

مراسم پیر شالیار در کردستان که با عنوان عروسی پیر شالیار نیز شناخته می شود، یکی از آیین های دیرینه مردم هورامان است. مردم کردستان از دیرباز تا کنون به برگزاری جشن و مراسمات مختلف شهرت دارند.

جشن و سرور یکی از ویژگی های جدانشدنی از مردم کردستان و بخصوص بخش های مریوان و هورامان است. شهرها و روستاهای کوهستانی این استان حتی در دل زمستان های سرد و یخبندان های شدید نیز دست از جشن و پایکوبی برنمی دارند؛ این امر باعث شده است از استان کردستان به عنوان یکی از شادترین استان های ایران یاد شود.

کردستان و جشن های تاریخی

کرستان با مردمی خونگرم و مهربان و به دور از تعصبات مذهبی، همه ساله پذیرای هزاران نفر از توریست های خارجی و گردشگران داخلی در زمان برپایی جشن ها و آداب و رسوم دیرینه است. جشن پیر شالیار نیز یکی از جشن هایی است که در سال ۱۳۹۵ بیش از هشت هزار گردشگر خارجی را به سمت کوه های هورامان کشاند.

هرچند میزان گردشگران داخلی در این منطقه از غرب کشور بسیار زیاد است، اما اغلب آن ها صرفا در فصل بهار و تابستان با هدف بهره مندی از یک آب و هوای مطلوب و دل چسب راهی کردستان می شوند.

اگر شما نیز در زمره آن گردشگرانی قرار دارید که تا کنون در مراسم پیر شالیار شرکت نکرده اید پیشنهاد می کنیم برنامه زمستان امسال را با شرکت در این جشن تکمیل کنید.

منظور از مراسم پیر شالیار چیست؟

سوالی که مطرح می شود این است که پیر شالیار چیست و چرا مراسم موجود را به این اسم می خوانند؟ بسیاری از مردم هورامان داستان پیر شالیار را با افسانه هایی که در طول تاریخ به آن اضافه شده است نقل می کنند.

در زمان های بسیار دور فردی در منطقه هورامان و در روستای هورامان تخت زندگی می کرد که پیر شالیار نام داشت. پیر شالیار به انجام کارهای خارق العاده و بخصوص شفای بیماران مشهور بوده است.

پادشاه بخارا نیز دختری داشت که کر و لال بود و تمامی طبیبان دور و نزدیک از شفای او عاجز شده بودند. آوازه پیر شالیار به پادشاه بخارا می رسد. او نیز به همراه دختر و همراهان خود به سمت هورامان حرکت می کند. دختر او در بدو ورود به روستای هورامان تخت، شنوایی خود را به دست می آورد و در مقابل خانه پیر شالیار نیز می تواند سخن بگوید.

پادشاه بخارا که این همه شگفتی را دیده بود، از پیر شالیار تقاضای ازدواج با دختر خود را می کند. مراسم بزرگی در روستا برگزار می شود و گوسفندهای بسیار زیادی توسط پادشاه قربانی شده و در میان مردم روستا تقسیم می کنند.

مراسم جشن و سرور به مدت سه روز طول می کشد و در این سه روز با یک آش مخصوص هورامانی که گونه ای آش جو است از مردم پذیرایی می شود.